درباره اصل متن حرفي نيست.جز اينکه آه از نهادمان برخاست با ياد ايام قشنگ اما سپري شده عمره! اما درباه تتمه بحثت مي خواستم گوشزد کنم که افراط و تفريط توي هر زمينه اي بده.حتي در ابراز دشمني. شکي نيست که آمريکا شيطان بزرگه و هيچ وقت خير ملت ما رو نخواسته. اما نمي شه به خاطر اين دشمني چشم ببنديم روي اين واقعيت که در حال حاضر آمريکا يکي از ابرقدرتهاي جهانه و مسبب خيلي از اتفاقات جاري.چشم بستن روي اين حقيقت و دست کم گرفتن آمريکا در شرايطي که تاثير گذار ترين نيروي فعلي – اگرچه در جهت منفي و شرورت- در کشورهاي منطقه ست اصلا عاقلانه نيست.مذاکره فعلي زير نظر مقام رهبري و دولتمردان داره انجام مي شه و هدفش يافتن راهي براي حل بحرانهاي منطقه است نه توافق و صلح با آمريکا. ما چه بخواهيم و چه نخواهيم آمرکاي ابرقدرتيه که با تکيه بر قدرتش داره تاخت و تاز مي کنه. بايد اين واقعيت را قبول کرد و به جاي عقب نشيني فکر راه چاره اي بود. آخر اينکه دو تا چيز را يادت باشه. يک اينکه هنر اينه که تهديدها رو تبديل به فرصت کرد و دو اينکه عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد!