بسم الله
سلام علیکم
... کلی با خودم کلنجار رفتم تا دلیلی برای هدر دادن دست رنج ابوی به مناسبت خرید روزنامه ی سوء ظن ملی ( همون اعتماد ملی) دست و پا کنم، ولی در نهایت الان صاحب یک شماره سوء ظن ملی هستم.(مبارک است ان شاءالله)
از آخر به اول خواندن را خیلی وقت ها ترجیح می دهم ...شاید هم بهتر باشد بعضی جاها تجدید نظر کنم...
صفحه ی آخر: همان که روزی تفضل فرموده ملت شریف ایران را به مقام حیواناتی که برای خوش آمد اربابشان دم تکان می دهند ارتقای رتبه دادند، ستونکی دارد به نام «دماسنج» که در آن درجه ی تب و اوضاع روحی و روانیش را به استحضار چونان منی که برای دور ریختن پولشان بهانه ی بهتری نیافته اند می رساند.
نکته ی جالب این گزارش نوسانات روانی، آن است که آدمی را به شدت نگران حال نویسنده اش می کند.
همان که روزی مردم را دلفین های رقصنده ی ارباب توصیف میکند این بار در هیات دایه ای عزیز تر از مادر برای شهدا ظاهر می شود و از کم کاری مسئولین در اینکه به جای مردم غزه و لبنان چرا از اسرایی که به دست گروهک جندالشیطان شهید شده اند هیچ نمی گویند گلایه می کند . اعتراض دارد که چرا دست اندر کاران مذکور اندکی اشک تمساح نثار مردمی که اینجا نیز تلویحا همان دلفینک های دوست داشتنی تنک عقل فرض شده اند، نکرده اند تا ارزش شهادت حفظ گردیده و در رینگ سیاست به فراموشی سپرده نشوند.!!!!
عارضم به حضور انور این حضرت علیه که اگر چه این اظهارات تنها نتیجه ی همان جزر و مد های آنی در حالات روحی و روانی شما می باشد و از این رو حال شما را در می یابیم و برای شما از حضرتش شفای عاجل می طلبیم ولی دانستن این نکات شاید از تبتان اندکی فروبکاهد.ان شاء الله
حرمت نهادن به خون شهید و و ارزش گذاشتن بر مقام شهادت به اشک ریختن و رو به دوربین ژست های مظلومانه گرفتن و ابراز همدردی کردن نیست . مادران و زنان و دختران شهید وقتی می بینند زنان و دختران به اسم دموکراسی و آزادی و این قبیل کلمات (که مدعیانش حتی معنای درستشان را هم نمی دانند) خود را به عروسک های خیمه شب بازی هوس رانی هوس بازان (همان موهای بیرون ریخته که نمی دانم چرا شما تنها چند تارش را دیده اید! و چکمه و امثالهم)تبدیل شده اند وقتی می بینند پیکر پاک فرزندانشان در همین مهدهای دموکراسی به استخوان های پوسیده تعبیر می شوند و دفن آنها را در محیط علمی دانشگاه ها!مرده پرستی و خلاف اصول ! دموکراسی می دانند. وقتی میبینند فرزندانشان در چه راهی شهید شده اند و اکنون گروهی سعی دارند ان را بیراهه ی معرفی کنندکه زمان گذر از آن گذشته است . این جاست که قلبشان می شکند، تنشان می لرزد و به خدا پناه می برند...اینجاست که از هر چه ابراز همدردی ریاکارانه است منزجر می شوند و داغشان تازه می شود...
اگر درجه ی دماسنجت تب و تابت را خیلی بالا گزارش نمی کند و هنوز گوشی برای شنیدن داری این را هم برایت بگویم که آن گروهکی که تو از عملش سخت! اندوهگین شده ای هم خواهان دولت دموکراتیکی هستند همانکه از اهداف گفتمان بزرگان حضرت عالی است.آن ها هم جامعه ی مدنی را می طلبند تا راحت تر و در فضای که اختناق درش نیست! به اهداف خود برسند.
و دست آخر اینکه آدمی گرچه نسیان گر است اما به موقع همه چیز را به خاطر خواهد آورد.
...............................................................
تتمه نوشت: در پاسخ به نوشته ی «مسیح علی نژاد» با عنوان «برای سربازان وطنم» روزنامه ی اعتماد ملی روز 24 آذر 1387
..................................................................
اللهم عجل لولیک الفرج
