بسم الله
سلام علیکم
مگر این دانشگاه می گذارد که ما به امور مهمی چون به روز نمودن وبلاگ و چک میل و ... برسیم؟
ما از آن وقتی که دوباره پایمان به یونیورسیتی باز شده(همین دو هفته ها)بی جنبگی مان گل نموده(البته از حق نگذریم بیشتر شده)بحث و به چاله چوله کشیدن باقی هم کلاسی ها و اندکی سر کلاس به اراجیف گویی بعضی استادنماها ملیخانه لبخند زدن از جمله اموریست که بنده بدان ها اشتغال ورزیده ام.
اما اینها اصولا جزء مشاغل کاذب محسوب می شوند و بنده اصلا به کار غیر تولیدی اعتقادی ندارم. به همین مناسبت متمایل هستم که وبلاگ جدیدی راه بیاندازم و در آن به طور جدی تری به مسائل جامعه شناختی بپردازم. التبه اینجا هم تقریبا همین کار را کرده ام ولی آنجا(که فعلا معلوم نیست کجا) از زاویه ای دیگر و دقیق تر به مسائل نگاه خواهم کرد. و نقد و بررسی هم از دیدگاه های موجود خواهیم زد.
برای انتخاب نام نظری دارید مرقوم بفرمایید.
اینجا هم به روال سابق به روز خواهم کرد ان شاءالله
...............................................
تتمه نوشت: جزیره هر چقدر هم که آباد باشد و هر چقدر هم که به زور تکنولوژی رونقش داده باشی باز هم دور افتاد است و برای رسیدن به ان باید فاصله ای را بپیمایی. بی زحمت دوستان دلسوز انقلاب(البته منظور همین دانشجوها و طلاب الانند و نه باقی که عملشان مصداق جزیره را بر نمیدارد و باید در مقیاس قاره ای فاصله ها را سنجید.)اندکی از این کار جزیره ای و هر کس برای خودش دست شسته (بی زحمت تمیز هم بشویید) و به کار هماهنگ و گروهی روی بیاورید که لاغری اش خیلی توی ذوق می زند.
- امت واحده از دید بعضی ها کشک است، خطر ملی گرایی را بیشتر از قبل در یابیم.
- پروردگارا بسیار تو را شاکریم که دشمنان ما را ... قرار دادی وگر نه ما با این همه دوست ... تر چه می کردیم.(دور از جان شما)
..........................................
اللهم عجل لولیک الفرج
