بسم الله
سلام علیکم
اول انتخابات دوم اتنخابات و سوم هم انتخابات.
حتی استاد سر کلاس هم از انتخابات می گوید و کارهای کلاسی مان هم به همان سمت و سو می رود
خلاصه انکه انان هم که از این نوع سیاست بازی ها که الان به اسم سیاست به خوردمان می دهند خوششان نمی آید هم ناچارا باید همه مدتی را با این فضا سر کنند
اما در مورد انتخابات و اینکه بالاخره چه کسی آمد و چه کسی نیامد یا می خواهد بیاید حرف زیاد است و حرف هم زیاد گفته می شود و اصلا گویی گمانه زنی یک تفریح رایج سیاسی است تا یک تدبیر.
شاید موجی بیاید و مقاوم ترین هایمان را هم با خود ببرد و وقتی به خود آییم که در ساحل یک ناکجا آباد مدهوش و گنگ افتاده باشیم.
با نگاهی به روند فعلی برنامه های انتخاباتی ، افرادی که برای کاندیداتوری می آیند و آنها که نمی خواهند بیایند و حامیانشان، سه دسته بندی نسبتا روشن در حال شکل گیری است که البته مسبوق به سابقه هم هست ولی در این دوره شدت و بروز بیشتری دارد
مبنای این دسته بندی با اندکی دقت مسائل اعتقادی و مبنایی است.
دسته ای سیاست را از دینتشان جدا می دانند و با این نگرش مشخص است که در فعالیت ای انتخاباتی شان دین تنها به ابزاری برای کسب رای و عبور از موانع قانونی و عرفی است. و قابل پیش بینی است که با گذر از مرحله انتخابات و عدم نیاز به ابزارهایی ان چنین دین نیز به دست فراموشی سپرده خواهد شد.
دسته ای هم مثل آفتاب پرست هر جا و هر وقت به رنگی در می آیند و دینشان هم رنگین کمانیست از ادیان و اعتقادات. برای این دسته افراد خیلی راحت است که با ترکیب نامنسجمی از افراد کار کنند چرا که عملا با هر نوایی به رقص در می ایند.این گروه را خجالتیون می توان نامید چرا که عملا توان ابزرا اعتقادشان (هر چه که هست)را ندارند و با این رویه سعی در راضی نگه داشتن همگی دارند.
دسته ای هم که قابل کتمان هم نیستند وظیفه عقیدتی و ایمانی خود می دانند که وارد سیاست با همه فراز و نشیب و گردنه های حق و باطلی اش بشوند.
دسته ی سوم مورد بحث این مقال نیستند گرچه ان هم در چیستی و چگونگی شان بایستی سخن گفت و شنید.
اما از عملکرد دو دسته ی دیگر نمی توان گذشت و یا حتی بررسی ان را به زمان دیگری موکول کرد. برای برخی اینگونه جا افتاده یا بهتر بگوییم اینطور جا انداخته اند که انتخابات و توجه به آن سیاسی کاری است و تنها مشتریان ان علاقه مندان به سیاست خواهند بود . این نگرش متاسفانه در اقشار فرهیخته هم رخنه کرده است. و کوچکترین کلامی پیرامون انتخابات را گرایش به سمت شخص خاصی که اعلام نامزدی کرده است می دانند.
اما در حقیقت اینگونه نیست. در سایر ملل که احزاب به نحو حقیقی(بنا به تعریف از حزب) موجودند و فعالیت می کنند، تغببرات با تغییر دولت بر اصول اعتقادای مشترکی بنا شده است و عملا می توان گفت احزاب در عملکرد دول قبلی اصلاح ایجاد می کنند و نه انقلاب. با ریشه های عقیده ای آن منطقه و بلاد کاری نیست و عملا در فروع مجادله و تغییر موضوعیت دارد و انتخابات نیز به همین محدود می شود. اما در ایران اسلامی متاسفانه حزبی به آن معنا شکل نگرفته و احزاب موجود پووسته ای هستند بر انواع جهان بینی و اعتقاداتی که در اکثر موارد تفاوت های بنیادی دارد. نگاهی به عملکرد احزاب و نمایندگانشان در ارگان های تصمیم ساز هم موید این مطلب است. یکی آزادی را چیزی تعریف می کند و مصادیقی برای آن بر می شمارد و دیگری چیز دیگر و مصادیقی کاملا متضاد بر ان قایل است. یکی عدالت و آزادی را شعار میکند یکی توسعه را. اما تعریفی با تفاوت صدو هشتاد درجه ای از ان دارند. از این روست که انتخابات در ایران به سمت انتخاب عقاید و جهان بینی ها در حال حرکت است برای رای دهندگان این جریان موجب خواهد شد تا رایشان از اهمیت بیتشری برخودار شده و همچنین ضرورت توجه و دقت در انتخابات هم بیشتر موضوعیت می یابد. از طرفی هم تغییرات با تغییر دولت بنیادی تر از قبل خواهد بود.
در ادامه ی این سلسله نوشته ها به انواع جهان بینی ها نگاهی خواهیم انداخت.
.......................................................
تتمه نوشت: ما را تنها به رحمت تو امیدواریست ای رحمان . امید به بندگانت را از ما بگیر ای رحیم
این نوشته با علت اشتباه بنده ناقص ارائه شد که بدین بابت عذر تقصر بنده را بپذیرید(بسیار ادبی گردید!!!)
......................................................
اللهم عجل لولیک الفرج
این است آنچه ما می خواهیم و می خواهیم بدان برسیم
