عبور

بسم الله

سلام علیکم

با نهایت احترام به همه ی شهدای هشت سال مردی و دلیری و با عرض ارادت به بازماندگان آن دوران .....

.........................................................................................................................................

نمی دانم چرا حقیر به هر عملی اقدام می نماید مصائبش جلوتر از خودش رفته است . چند روز پیش که دوباره سرمان گول مالیده شد و قصد کردیم دوباره تجربه ها را تجربه نماییم ،رفتیم سراغ جعبه جادو جمبل دوست داشتنی ، تیلیویزیون ( نوشتنش هم مصیبت است!) . شبکه اول فیلم سیبنمایی به اسم «رابطه» را پخش و پلا می نُمود . ماجرای خانواده ایی شامل یک گل پسر و گل دختر و مادر خانواده . پدر خانواده در جبهه مفقود الاثر شده و پسر خانواده گرچه مطمئن است  پدرش شهید شده است! قصد دارد پدر را بیابد.  دختر خانه هم نمی خواهد بپذیرد که پدرش شهیدشده است. و البته نقش منفعل و مجهولی  به نام مادر هم در گوشه کنارها سرک می کشد. در همه ی چهره های فیلم ایمان و تقوی به شدت توی ذوق میزند . مادر دفترچه خاطرات فانتزی 40 برگ با کلاسی را به پسرش می دهد و می گوید که پدرت خواسته  این را در سن 25 سالگی به تو بدهم (چون در این سن به اعتقاد پدر آقایان به بلوغ رسیده اند درس می خوانند و سربازی می روند و می توانند زندگی ای !!! را ااداره کنند (البته پسر بابا فقط درس می خواند و گویا پدر درست حساب و کتاب ننموده بود....)

 دست بر قضا یکی از دوستان پسر، استادی را به او معرفی می کند که قبلا در جنگ بوده و فکر می کند که بتواند به آنها کمک کند.

و به مدد هنر فراوان کارگندان محترم  بعد کمدی فبلم به شدت تقویت می شود.

در همان صحنه آشنایی با استاد ،پسر با استاد برخورد می کند و دفتر خاطرات پدر از دست پسر روی زمین می افتد استاد آن را بر می دارد و به نظرش آشنا می آید( پروردگارا از این حافظه ها به ما هم ارزانی فرما ).ذکر این نکته هم لازم است که دفتر خاطرات شهید همانطور که عرض نمودم یک دفتر با جلد فانتزی(!) با کلاس 40 برگ است که خیلی نو به نظر می آید..

دختر استاد از پدرش می خواهد که به پسر جوان که دست بر قضا هنوز به امر ازدواج تن در نداده در این پروژه کمک کند تا شاید سوژه ای برای روومان اش بیابد.(دختر که به نظرنمی آید سن و سالی هم داشته باشد یک نویسنده معروف است!)

در تمام صحنه های  فیلم حتما این دو نوگل نشکفته را بدون استثنا می بینید. در اوتوبان، در ماشین  و در پمپ بنزین ،در پارک و در منزل جانبازی که از همرزمان پدر است .  پسرکه شدیدا از وضع جانباز آزرده خاطر شده  از همسر جانباز شیمیایی به علت نزول این مصیبت جانکاه بر سرشان دلجویی نموده و بیان می دارد: «خدا صبر بده» !!!!

پسر جویای پدر و دختر جویای سوژه !!! در پارک که احتمالا محلی بوده که پدر درجنگ از آن عبور کرده یا رد پای پدر در آن حوالی دیده شده !! لفظا درگیر شده و چون شرایط و زمان اندک، اقتضا می کند یکدیگر را با ضمایر و افعال مفرد می خوانند و دخترک از این فرصت استفاده نموده و یادآوری میکند که پدر او هم جانباز شیمیایی است که مبادا پسرک وهم برش دارد که فقط خودش با جامعه خانواده شهدا و جانبازان نسبتی دارد.دست آخر طی یک صحنه درام دخترخانم نویسنده معروف قهر می کند....( همه گریه کنید........)

در حین این گشت و گزار (ببخشید جست و جو و تحقیق) پسر با دوستان پدر آشنا می شود که همگی بدون استثتا یا استادند و جانباز شیمیایی یا خیلی پولدارند و جانباز شیمیایی  و اگر خودشان هم جانباز نباشند حتما همسرشان جانباز می باشد .

یکی از دوستان پدر که (به نقل از خود جناب مایه دار) به پشتوانه صداقت و بی اعتناییش به مال دنیا (التماس ریا برادر) به مال و مکنتی رسیده ماشینی به پسر هدیه می کند.

بقیه قصه چیزی برای نقل ندارد جز اینکه پسر در آخر ،نواری را  که از صحبت های پدر در خط مقدم ضبط شده است می یابد . و در یک جمع صمیمی از تمام بازیگران محترم آن را گوش می نمایند..

نوار ضبط شده دارای چنان کیفیتیست که بنده به گمانم آمد در استدیوی خط مقدم ! ضبط شده بود.

و پدر در نوار از خدا می خواهد که جنازه اش یافته نشود و....

دخترک که تا بحال باورش نمی شد پدرش شهید شده ار اتاق بیرون میزند . دختر استاد به دنبالش می رود و پسر هم بعد چند لحظه به آنها ملحق می شود. دختر استاد گویی که در میتینگ انتخاباتی صحبت میکند از دختر میخواهد به شهادت پدرش افتخار کند دختر هم قبول میکند (ما هم همین طوری خاله خاله بازی می کردیم....)

و بعد که قضایای کم اهمیت شهادت پدر و حس یتیمی و بی پدری دختر رفع و رجوع میشود پسر از دختر استاد اجازه می خواهد تا مطلبی را بگوید .

« خانم ... شما دراین مدت مثل یک خواهر ! به من کمک کردید ، خواستم  بگم اگه ممکنه این رابطه خواهر و برادری بین من و شما ادامه پیدا کنه.»

و قیافه دختر استاد که همه ی رشته هایش را پنبه می بیند به اندازه قیافه اعضای خانه که ازخنده روی زمین به خود می پیچیدند دیدنی نیست.

نتیجه اخلاقی:

1- به همه آنانی که بر بنده خورده! می گیرند که چرا توی سر مال میزنی می خواستی نگاه نکنی : این خواسته تا وقتی حتی یک تک قرانی از حقوق پدر بزرگوار تحت عنوان مالیات بردرآمد! به کیسه جعبه جادو جمبلیها واریز می شود محقق نخواهد شد شرمنده. 

2- حتی شهدا هم نمی توانند پیش بینی درستی از آینده فرزندان نسل سومیشان داشته باشند.

3- در نوبت اول در دیدار با اساتید به آنها تنه بزنید شاید آشنا دراومدید....

4- برای نویسندگی سن و سال مهم نیست برای جور شدن قصه فیلم می شود ره صد ساله را یک ساعته هم رفت و در جوانی نویسنده ای معروف شد.

5- یافتن پدر بعد از 25 سال آنفدر حیاتی است که لازم است از صبح تا غروب تهران ! را زیر پا بگذارید . شما که اصلا کار دیگه ای ندارید.

6- گل عزیز است غنیمت شماریدش صحبت (حتی در پارک....)

7-  از کلیه دست اندر کاران متشکر بوده که از هر موضوعی اسباب خنده خلق الله را فراهم مینمایید ما که کم آوردیم  ..... 

اما سخنی با شما جناب مهندس ! برادر ما هنوز ظرفیت این همه خوشحالی و خنده را نداریم  بعضی وقت ها به جای خنده بغض میکنیم......

...........................................................................................................................

ته نوشت: نگویید چرا زود به زود به روز میکنم ! خوب چه اشکالی دارد نهایتش اینست که کار حرفه ایی محسوب نمی شود ولی بنده اصلا در نزدیکی حرفه ای بودن هم نیستم چه برسد به اینکه بخواهم حرفه ای بنویسم .تازه از کجا معلوم که دیگر فرصتی برای نوشتن و به روز بودن پیدا شود احتمال اینکه درسرای باقی هم بتوانم برایتان منبر بروم که ..... با دهان پر از سرب داغ و قیر و آسفالت پخته که هم نمی شود حرف زد می شود؟ پس تحمل نمایید لطفا.....

...........................................................................................................................

یا زهرا (سلام الله علیها).

بسم الله

سلام علیکم

دخترک کلاس اولی بود . چندی روزی بود که مهمان داشتند. دخترک همیشه از اومدن مهمون خوشحال میشد. این بار هم.....رادیو به خواست پدر مثل هر روز روشن بود و قرار بود اخبار بگه...مارش اول اخبار همیشه دخترک را مضطرب می کرد . خودش هم تا آن زمان نمی دانست چرا از اخبار می ترسد.در عرض چند ثانیه همان آقای همیشگی خبر را خواند ...... مادر بر سرش می زد و گریه می کرد و بابا بی اختیار از خانه بیرون رفت و مهمان ها....... دخترک مانده بود چه کند نه مثل مادر بود نه مثل مهمانها .مثل بابا هم نمی توانست از خانه بیرون برود. آنکه رفته بود را می شناخت. دخترک یادش امد بچه هایی را که پدر روی سرشان دست کشیده بود و توی تلویزیون نشونشون داده بودند....یادش امد اول کتاب های مدرسه اش پدر با او و همکلاسی هایش هم حرف زده بود و با دوستاش کلی ذوق کرده بودند چقدر بزرگ شدن که پدر با اونها هم حرف زده .......

از مهمون ها که به مادر توجه نمی کردند و هنوز داشتند صبحانه می خوردند بدش آمد.فکر کرد: لابد با پدر قهرن.حتما اول کتاباشون باهاشون حرف نزده برای همینم باهاش قهرن....فکر کرد بره بگه: پدر دیگه رفته باهاش قهر نباشید.اما مامان گفته بود: باید با مهمون ها خیلی مهربون باشی...از اولش هم ازاین مهمونا می ترسید چون اونا خیلی بزرگ بودن با بچه ها هم بازی نمی کردن فقط با بابا حرف میزدن......

بقیه اخبارو گوش نکرد اما یکی از مهمونا گفت تا یک هفته مدرسه ها تعطیلن . .....

مهمونا می خواستن برن خونه هاشون که از خونه دخترک خیلی دور بود.دخترک هم خوشحال بود که دارن میرن و دیگه مامانو مسخره نمیکنن و هم ناراحت چون دوباره توی اون ساختمون سیمانی جاییکه همه باباها پلیس بودن تنها می موند....

برای بدرقه مهمونا باید می رفتن شهر . دخترک رفتن به شهرو دوست داشت. اما این بار شهر مثل قبل نبود خیلی شلوغ بود و سیاه. مغازه هایی که دوستشون داشت همه بسته بودن. آدمای زیادی روی زمین نشسته بودن و گریه می کردن. حال بعضیاشونم خیلی بد بود . مامان رفت برای یکیشون آب آورد اما اون تا چشماشو باز کرد شروع کرد به داد زدن و گریه کردن. دخترک ترسید.خواست بره بابا رو  پیدا کنه که مامان دستشو گرفت و نشوند کنار خودش.....

از اون روز به بعد بالای برگه های امتحانی دخترک این جمله نقش می بست....اماما راهت ادامه دارد.......

...................................................................

از آن زمان و آن روزها چندسالی می گذرد

مهمان های آنروز یا به دیار باقی رانده شدند یا هنوز در دنیای خود دست و پا میزنند....

دخترک دیگه از اونا نمی ترسه چون اونا دیگه خیلی بزرگ نیستند و حالا بچه ها با اونا بازی نمی کنن.

هنوز هم همون جمله بالای برگه های امتحانی دخترک نوشته می شه اما دبگه معلوم نیست زیر این برگه ها همیشه نمره بیست بذارن.......

.................................................................

پی نوشت: اطلاع یافتم فردی با آی دی بنده اقدام به چت می نماید.اخطار می دهم چنانچه باز هم به این عمل غیر انسانی اش ادامه دهد حقیر نیز ساکت ننشسته و گوش مالی درخوری را تقدیمش خواهم نمود....(حتی شما جناب علی قلی میرزا خان شمس الدوله...)

بسم الله

سلام علیکم

در این روز ها چیزی نمی گویم .چرا که این زمان ، زمان متذکر شدن است و نه زمان حرف زدن و نه حتی زمان اندیشیدن که اندیشیدن زمان ندارد و فاطمه محدود به زمان نیست که در زمان یاد شود و به مناسبت اندیشیده شود.
این روزها زمان تذکر است تذکر به اینکه : میدانی که فاطمه برای چه فاطمه است؟ مرضیه است؟ صدیقه است؟ شهیده است؟ می دانی؟
متذکر شوم به خودم که اینها که تو در محدوده تاریخ و روز و ساعت می بینی مناسبت نیستند، تذکراتند. که بدانی که فاطمه آن همه را به جان نخرید که دستمایه گریه هایت را قراهم کند که گریستن گر چه توانایی می خواهد اما کار سختی هم نیست و دستمایه ای با این عظمت نمی خواهد و گریستن بی معرفت خود جهالتیست که داغش سوزانتر از هر داغیست.
اشک ریختن و رفتن به مجلس عزای فاطمه اگر چه خود تذکر و یادآوری ایست اما هرگز مپندار که فاطمه از تو تنها اینها را می خواهد که این تصور خود جفای بزرگیست بر فاطمه. حب فاطمه را در دل داشتن گر چه خوب است اما فاطمه تنها دوستدار و ارادتمند نمی خواهد بلکه ارادتمند فهیم می طلبد ‍، دوستدار جان فدا می خواهد.

 فاطمه می خواهد که بدانی که این تویی که به معرفت فاطمه نیازمندی و اگر می گریی بر بی معرفتی هم نوعانت می گریی فاطمه می خواهد تو فاطمی باشی و فاطمی بودن تنها گریستن نیست که این کوچکترین هزینه ی فاطمی بودن است.

این روزها تنها (به خودم) متذکر می شوم که مپندار بسیار بر شهادت فاطمه اشک ریختم و تمام و مرا مستقیم به بهشت داخل میکنند که احساس سوختن به تماشا نمی شود .......باید خود بسوزی تا بدانی فاطمه چرا فاطمه است.صدیقه است ، طاهره است ، مرضیه است ، شهیده است.......

السلام علیک ایتها الصدیقه الشهیده